Ga naar de inhoud

Nederlandse film

Bioscoopjaar 2023: het jaar van Barbenheimer en Sweet Dreams

de Nederlandse bioscopen en filmtheaters verkochten in 2023 in totaal bijna 32 miljoen bioscoopkaartjes. Lang niet slecht. Barbie trok de meeste bezoekers, De Tatta’s was de grootste Nederlandse trekker. De Nederlandse filmpers had eind december al Aftersun van Charlotte Wells als beste film gekozen, terwijl Sweet Dreams van Ena Sendijarević, ook een overtuigende Gouden Kalf winnaar, als beste Nederlandse titel uit de bus kwam. Intussen bezorgde in Amerika de staking van scenarioschrijvers en acteurs de filmindustrie aldaar een zwaar jaar.

Renzo Martens over White Cube: ‘Het Stedelijk moet vanaf nu het hele aankoopbudget aan kunst van plantagearbeiders besteden.’

Een strakke, spierwitte kunsttempel midden in het Congolese binnenland. Wat heeft dat te betekenen? Renzo Martens vertelt over zijn nieuwe documentaire White Cube, en het kunstproject dat plantagearbeiders in staat stelt hun land terug te kopen. Première op IDFA en in Lusanga, Congo.

Open je ogen, kijk en denk na, ga in gesprek. Opening IDFA 2019 laat de sublieme uitersten van de documentaire zien.

De 32e editie van het International Documentary Filmfestival Amsterdam is geopend met Sunless Shadows. Ontboezemingen van jonge vrouwen die vastzitten wegens medeplichtigheid aan moord op hun vader of andere man in de familie groeien uit tot een beklemmend statement over onderdrukte vrouwen in een mannenmaatschappij. De enige Nederlandse film in de internationale competitie is Rotjochies van Maasja Ooms.

Ook de Nederlandse jeugdfilm in zwaar weer? Genoeg gespreksstof tijdens het Cinekid-festival

Het jeugdfilmfestival Cinekid opent deze week met Binti, een aanstekelijke, hoogst actuele jeugdfilm die bruist van optimisme. Dat klinkt goed, want optimisme kan de Nederlandse jeugdfilm op dit moment goed gebruiken. Jammer dus dat Binti, over een meisje uit Congo dat alles in het werk stelt om met haar vader in België te mogen blijven, een grotendeels Belgische productie is.… 

Rode vlaggen, mooie woorden en een kordaat plan: Dogma 19. Draai een speelfilm als een documentaire.

In navolging van Denemarken heeft nu ook Nederland zijn eigen Dogma-manifest. Een bescheiden, maar ook ambitieus statement van twee jonge filmmakers die na een seizoen vol rumoer en zorgen over de Nederlandse film een verrassend helder plan presenteren. Of het een kiezelsteentje of een grote kei in de vijver is, zal moeten blijken. Ze gaan in ieder geval iets doen,… 

“‘Wel aardig’ is niet goed genoeg, dat valt gelijk af.” Filmcriticus Jan Pieter Ekker over mogelijk het laatste Forum van de Regisseurs op het Nederlands Filmfestival

Het Nederlands Film Festival staat op het punt van losbarsten. Een ruime week met een breed overzicht van alles wat beweegt op de Nederlandse schermen, van publieksfilm tot korte studentenfilm. Het afgelopen jaar was rumoerig: regisseurs, editors en cameramensen toonden zich somber over de kwaliteit en het lef van de vaderlandse film. Bezoekersaantallen lijken ook niet over te houden, hoewel… 

Waarom het meest artistieke filmgenre zo moeilijk van de grond komt. De groeipijnen van de dansfilm, deel 1.

Er wordt heel wat gemopperd op de Nederlandse film: hij is te braaf, niet creatief genoeg, er is te weinig experiment. Er is echter één klein eilandje waarin andere wetten gelden. Waar soms met stevige budgetten en soms voor een appel en een ei films worden gemaakt die een andere taal spreken: De dansfilm. Geen gepsychologiseer, geen eindeloze dialogen, maar… 

Morgan Knibbe schuwt de zware onderwerpen niet: ‘film is een empathiemachine.’

In 2014 maakte Morgan Knibbe (1989) de korte film Shipwreck, over de nasleep van een gruwelijke schipbreuk aan de kust van Lampedusa waarbij 350 vluchtelingen verdronken. Kort daarna maakte hij zijn eerste lange documentaire, eveneens over vluchtelingenproblematiek: ‘Those Who Feel the Burning’. Deze zeer indrukwekkende, originele en visueel sterke film was een van de beste Nederlandse films van de laatste… 

Sacha Polak over de gehavende maar sterke vrouw in Dirty God, openingsfilm 48ste IFFR. Emotie is dit jaar het motto

‘Feel IFFR’ is dit jaar het motto van het International Film Festival Rotterdam. De emotie achter het beeld en bij de toeschouwer als leidraad bij onze interpretatie. De openingsfilm Dirty God is een mooie testcase. Regisseur Sacha Polak vertelt waarom ze een film over een door littekens gehavende vrouw wilde maken.

Bioscoopbezoek stijgt voor het tiende jaar: we doen het beter dan de VS, Frankrijk of Duitsland, maar geen enkele Nederlandse film haalt de top 20

De groei van de Nederlandse bioscoopsector zette ook in 2017 door, maar de Nederlandse film blijft een zorgenkind. Despicable Me 3 werd het meest bezocht. Soof 2 was, net als in 2016, de meest succesvolle Nederlandse titel. Hoe doet Nederland het internationaal gezien? En waar kijken we in 2018 naar uit?

Klein Lidmaatschap
175 / 12 Maanden
Speciaal voor organisaties met een omzet  of subsidie van minder dan 250.000 per jaar.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
5 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon account op onze instance
Cultureel Lidmaatschap
360 / Jaar
Voor culturele organisaties
Geen storende banners
Een premium Nieuwsbrief
10 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten
Inzage in financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon-account op onze instance
Samenwerking
Privé Lidmaatschap
50 / Jaar
Voor natuurlijke personen en zzp’ers.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Eigen mastodon account op onze instance
nl_NLNederlands