Cultuurpers doet het anders. We brengen professionele journalistiek, maar zetten daar geen betaalmuur omheen. In plaats daarvan vragen we jou, als lezer, om zelf te bepalen wat deze verhalen je waard zijn. Wil je een algemene donatie plaatsen? Dat kan: Draag bij aan Cultuurpers!
In 1987 bezweek de Britse cellolegende Jacqueline Du Pré aan multiple sclerose, 42 jaar oud. Hoewel ze al vijftien jaar geen concerten meer had gespeeld spoelde er een golf van verdriet over de wereld. In haar korte carrière had ze meer bereikt dan menig ander musicus in zijn of haar hele leven.
Op 18 oktober 2020 gebeurde er dus iets. VPRO’s Mondo was opeens een vrolijke uitzending geworden. En dat in deze tijd, waarin klagen en rouw over lockdowns en dreigende faillissementen overal de boventoon voeren. Wat was er aan de hand?
Omdat iedereen hem aanraadde het gewoon te proberen, meldde hij zich met bijna duizend amateurschilders aan om in een half jaar tijd en onder toeziend oog van onder andere Pieter Roelofs, hoofd Schilder- en Beeldhouwkunst bij het Rijksmuseum, zich het oude ambacht van kunstschilder eigen te maken.
Een verhaal over de opkomst en ondergang van een beginnende rockband – een revolutionair nieuw idee is het niet. Maar hoewel Utopia Avenue een ‘gewonere’ roman is dan bijvoorbeeld zijn bestseller Wolkenatlas (2004), wordt in handen van David Mitchell (51) ook een gewoon verhaal nooit alledaags.
Het virus trekt een duidelijke scheidslijn tussen hen die de liefde vonden en zij die nog op zoek zijn.
De titel YeonDo verwijst naar een dodenritueel waarmee katholieke Koreanen afscheid nemen van hun dierbaren. Het stuk beleeft 6 november zijn première in het Jheronimus Bosch Art Center in ‘s Hertogenbosch.
Aluin speelt eens in de zoveel tijd klassiekers ‘unplugged’. Dat betekent dat er geen gedoe is, alleen het verhaal en de spelers. Met Bakchanten, 2500 jaar oud, maar sindsdien nog nooit overtroffen in zeggingskracht, hebben ze goud in handen.
Insayno is twee dagen stadsdichter geweest – je denkt onwillekeurig aan die reclame waarin een uitzendkracht op zijn grootse afscheidsfeest zegt: ‘Het waren twee fantastische dagen’ – en boekte daarmee waarschijnlijk een record als kortst zittende stadsdichter in de geschiedenis, met één stadsgedicht op zijn naam (‘zusje van de hoofdstad’). Wat was het probleem?
De kans om een egeltje of een (verlaten) nest met eieren in het echt tegen te komen wordt helaas steeds kleiner met de krimpende oppervlakte aan natuur en het uitsterven van vele diersoorten, maar de ‘echtheid’ van Helmantels schilderijen laat je toch genieten van deze prachtige fenomenen.
Strikt genomen is prioritering een ander woord voor het hanteren van een zaaglijn, maar het voelt anders. ‘Prioritering binnen de geldende criteria’, zoals op de site te lezen is, riekt naar mogelijke willekeur, omdat nergens aangegeven wordt welke criteria hoe zwaar hebben gewogen.
Wie De opgang leest, begint meer te begrijpen van België: de gigantische gespletenheid van het land, van de frictie tussen de twee landsdelen, en van de opkomst en het succes van het Vlaams Blok. Ook Hertmans is beter gaan beseffen hoe diep de gespletenheid en “het verdriet van België” gaat.
De Pools-Nederlandse Hanna Kulenty (Białystok, 1961) schrijft muziek die onder je huid kruipt. Of het nu vroege werken betreft als Fourth Circle voor viool en piano (1994), de opera Mother of Black-Winged Dreams over het meervoudig persoonlijkheidssyndroom (1995), of recentere composities als het Altvioolconcert (2015) en haar Fluitconcert No.3 (2018), onherroepelijk word je meegevoerd op een enerverende reis met een…
Hoe krijg je jongeren weer (of meer) aan het lezen? Schrijver Bas Steman (49) slaagde erin een groep pubers zover te krijgen dat ze het écht leuk gingen vinden.
De uitvoering is uitmuntend, er is duidelijk veel tijd aan besteed. Dit kan echter niet verhinderen dat de voorstelling halverwege een beetje inzakt.
De 40ste editie van het Nederlands Film Festival verlegt de grenzen. Corona maakt dat alles anders gaat. Nu in meer dan 100 zalen in heel het land, en ook online. Voor grensverleggend werk is er de zesde aflevering van het Forum van de Regisseurs.
De in totaal acht festivals die dankzij een forse politieke lobby een plekje kregen in de Culturele Basisinfrastructuur zijn het haasje. Zij profiteren niet van de de extra miljoenen die op Prinsjesdag door het Kabinet zijn vrijgemaakt voor redding van het Fonds Podiumkunsten, omdat ze daar niet (meer) onder vallen.
Verder uitstel en verkleining van commerciële theaterproducties betekent een zware dreun voor de talloze zelfstandigen die werk hebben in de kleinere rollen en begeleiding.
Pièce de résistance wordt het gloednieuwe Reconnaissance (Rusty Mirror Madrigal) voor koor, slagwerk en contrabas. Saariaho componeerde het in opdracht van November Music en de Donaueschinger Musiktage. De eerste uitvoering stond gepland in het Duitse festival, dat echter ook werd afgelast. – Een geluk bij een ongeluk voor November Music.
Het hybride Duits-Engelse model combineert het beste van drie werelden. Maar het houdt ook grote veranderingen in. Kunstenaars wonen dan niet meer allemaal in Amsterdam, maar in één van de acht of tien stedelijke cultuurregio’s.
De reikwijdte van de verhalen die kans maken op de Thea Beckmanprijs die het Archeon vandaag uitreikt, is groot. De vijf kanshebbers over wat het werk van Thea Beckman en de nominatie voor de prijs voor hen betekenen.
Omdat dit het vermoedelijk laatste begrotingsjaar is van D66-cultuurminister Van Engelshoven, benadrukt het persbericht nogmaals dat er in haar ambtsperiode nu in totaal 95 miljoen extra is gekomen op de cultuurbegroting. Het is nog te vroeg om verregaande conclusies te trekken.
Voor Mark Rutte moet dit een nederlaag zijn, of anders een U-bocht van jewelste. Hoewel, er zijn aanwijzingen dat hij er milder over denkt. In 2016 wist zijn speechschrijver het K-woord warempel nog in de troonrede te fietsen
Wat zou het niet mooi zijn wanneer de Raad voor Cultuur echt ‘handen en voeten’ zou geven aan de steun aan freelancers en zzp’ers! Er is een mogelijkheid.
Het culturele zwaartepunt in Limburg ligt al jaren in het zuiden. Om de zuidelijke instellingen te stimuleren buiten de regio te programmeren is echter maar 1 extra punt beschikbaar. Voorbeelden van de problematiek rond geografische spreiding zijn er ook bij de Raad van Cultuur en het Fonds Podiumkunsten.
Mijn mondkapje is niet-medisch. Dat vind ik een prettig idee. Want daardoor zorgt mijn mondkapje voor een vals gevoel van veiligheid. En als ik een vals gevoel van veiligheid heb, ben ik veel beter op mijn hoede dan bij echte veiligheid.
Nederlands 
English (UK) 
Français