Hoe kan een doorgaans heel gewone, aimabele theaterdirecteur opeens naar buiten komen met de mededeling dat een paar orkesten weg kunnen en het Nationale Ballet moet worden geoutsourced? Wij vroegen ons dat af en togen gisteren naar de parkeergarage bij het Concertgebouw.
Dat je na je afstuderen moeilijk aan een baan komt, is ook in de danswereld bekend. Gezelschappen zetten daarom, mede op aandringen van de overheid, in op talentontwikkeling. Ze hopen ook op een betere aansluiting met scholen. Jonge dansers staan nu eerder in de frontlinie van ballet: het theater, en dat is goed nieuws voor het publiek. Want de energie is fris en het niveau is flink opgeschoten.
Het zou zo mooi zijn geweest: Het Nationale Ballet samen met De Nationale Opera in Het Nationale Theater, zoals je dat in de hoofdstad van elk zichzelf respecterend land hebt. Maar dat is dus niet gebeurd. Het huis van onze Nationale Opera- en Balletclubs heet nu ‘Nationale Opera en Ballet’. Daar heeft het Nationale Toneel voor gezorgd, dat net als het Nederlands Dans Theater niet in onze hoofdstad Amsterdam zit, maar in de residentie Den Haag.
Een gezamenlijke persconferentie van twee gezelschappen. In het post-Zijlstra-tijdperk belooft dat vaak weinig goeds. Een fusie ligt dan voor de hand, zeker als het de twee grootste operagezelschappen van ons land betreft: De Nederlandse Opera en de Nationale Reisopera. Alleen moeten we dat nu omdraaien: De Nederlandse Opera wordt de Nationale Opera. En het gebouw gaat Nationale Opera en Ballet heten.
Tijdens de 16e editie van de Nederlandse Dansdagen zijn diverse dansprijzen uitgereikt: de Prijs Nederlandse Dansdagen 2013, de Zwanen en de Dioraphte Dansprijs. Respectievelijke winnaars zijn choreograaf Giulio D’Anna, danser Medhi Walerski, Club Guy & Roni voor Midnight Rising, danseres Bonnie Doets van Scapino Ballet Rotterdam en Keren Levi met The Dry Piece.
Het Nationale Ballet zit niet stil. Voortbordurend op het 50-jarig jubileum verschijnt komend voorjaar van de AVRO een realityserie over ’s lands grootste dansgezelschap. Dit als vervolg op Bloed, zweet, en snaren over het Concertgebouworkest.
De lichamen van Fokine, Van Manen en EGPC in het nieuwe programma ‘Corps’ van Het Nationale Ballet verschillen enorm, al dansen ze allen een vorm van ballet. Het zijn de verschillen qua inzet (decoratief of expressief, gestileerde controle of individuele overgave, vol van symboliek of daarvan ontdaan) en de sleutelrol voor het ensemble, die het programma buitengewoon interessant maken. Naast het feit dat EGPC op weg lijkt naar een artistieke doorbraak.
Armando Navarro (Argentinië, 1930 – Amsterdam 2013), voormalig artistiek leider van Scapino Ballet, is afgelopen zondag overleden. Samen met zijn echtgenote Marian Sarstädt vormde Navarro een van Nederlands bekendste danskoppels, naast Han Ebbelaar en Alexandra Radius (Het Nationale Ballet) en Jiří Kylián en Sabine Kupferberg (Nederlands Dans Theater).
Holland Festival
Holland Festival
Deze maand staat in het teken van het Holland Festival. Cultuurpers doet vrijwel dagelijks verslag. Waar kijken we het meest naar uit?
De concentratie is enorm, de beheersing groot. De jongens en meisjes die hier staan te dansen kunnen wat. Het schijnbare gemak waarmee deze 12-jarigen hun dansoefeningen tonen, laat tegelijkertijd zien hoe moeilijk ballet is. De bewegingen moeten immers perfect worden uitgevoerd, en spatgelijk. Van deze groep zullen bovendien maar een paar doordringen tot de wereldtop: Het Nationale Ballet. Leerlingen van de…
‘Parelen’ is een tentoonstelling met de onbegrensdheid, fantasie en droomachtige vergezichten die bij een sprookje horen. Associaties met de parel rollen alle kanten op. Wie in ‘Parelen’ ronddwaalt vergeet even alles wat met de nuchtere dagelijkse werkelijkheid te maken heeft. Overal blijken de parels op te kunnen duiken. De kunstwerken die bij deze tentoonstelling horen, zijn verspreid tussen de vast…
Het Nationale Ballet duikt in de voorstelling Bill & Mr. B thematisch de geschiedenis in met reprises van werk van George Balanchine en William Forsythe. Balanchines Symphony in Three Movements (1972) geldt als voedingsbodem voor Forsythe die vervolgens ‘the extra mile’ ging met Steptext (1985) en The Second Detail (1991). Van protocol naar photocall: dans als een fotosessie. Beweging – klik,…
Inmiddels is onderstaand bericht bevestigd. Maar we koesteren onze primeurs graag. Vandaar. Het fusiegebeuren in en rond het Amsterdamse Muziektheater, waar ballet, opera en theater eendrachtig samen gaan werken, leverde natuurlijk ook een stoelendansje op. Zo kondigde Stijn Schoonderwoerd bijvoorbeeld een maandje of wat geleden aan dat hij iets anders ging doen, en dus was Het Nationale Ballet op zoek…
De Nederlandse Dansdagen zijn nog geen doldwaze bijenkorf van de dans, maar voor Maastricht vormen ze wel steeds meer een leuke toeristentrekker. Dagjesmensen en weekendtoeristen komen vanuit heel het land om de geneugten van het Zuiden te combineren met die van de danskunst. Heel Maastricht lijkt overigens op VVV-folders te drijven. Is in deze sfeer van promotie nog ruimte voor…
De Dodo had het druk, deze derde week van het Holland Festival. Gelukkig opnieuw met een spannende mix van mooi, raar en bijzonder. Zoals het hoort, eigenlijk. Wat het Holland festival helemaal spannend maakt is dat dat soort uitersten zich soms binnen één programma kunnen afspelen, zoals bij het Nationale Ballet, of zelfs binnen één voorstelling, zoals bij De Russen…
‘Labyrinth’ heet de choreografie van Sidi Larbi Cherkaoui. Doolhoven intrigeren omdat je er in kunt verdwalen en dan per se de uitgang wilt vinden. Onderweg doet een mens dan allerlei onthullende ervaringen op omtrent zichzelf. Maar Cherkaoui komt niet toe aan deze gang. Hij begint meteen met symboliek. Een danseres houdt een brede band vast die vanuit het toneelhuis naar…
Het Holland Festival brengt dit jaar de bijzondere Frans-Algerijnse co-productie Nya, waarin verworvenheden van de moderne en klassieke dans worden gecombineerd met hiphop en bovendien de Bolero van Ravel klinkt naast de Algerijnse evergreens van Houria Aïchi.
Het was voorspelbaar. Nu de Raad voor Cultuur de staatssecretaris een voorzet heeft gegeven voor grootscheepse en zeer ingrijpende bezuinigingen in de dans, verschijnen de eerste persberichten met de verontwaardigde reacties. Het Nationale Ballet en het Nederlands Dans Theater zijn verongelijkt: ‘Hoe
Na de schreeuw nu het ambtelijke stuk. Met een bijpassende, tikje Den Uyl/Van Agt-achtige titel: ‘Minder waar het kan, beter waar het moet.’ Maar laten we niet te hard lachen. Het is best dapper wat ze hebben gedaan. Gitta Luyten, Marianne Versteegh, Joke Hubert, Henk Scholten, Siebe Weide en Ben Holvast, samen als bazen van kunstkoepels en culturele sectorinstituten ook…
We dachten al dat er iets niet klopte, toen Mark Rutte in zijn door velen bejubelde krachtdadige optreden in Buitenhof sprak van ‘al die lege zalen met 10 mensen op de eerste rij’. Ok, hij was zelf al jaren niet meer geweest, maar volgens zijn Staatssecretaris Halbe Zijlstra was de leegte in ieder geval in Den Haag schrijnend, wist Rutte…
Den Haag is best ingewikkeld voor wie er niet dagelijks komt. Ik was er vorige week maandag, als toeschouwer bij de behandeling van de cultuur- en mediabegroting en het heeft mij tot nu gekost om volledig te begrijpen wat er aan de hand is. Voor dat inzicht was het van essentieel belang om er live bij aanwezig te zijn. Om een sociaal systeem als de Tweede Kamer te snappen moet je namelijk niet alleen luisteren naar wat er gezegd wordt, en zien wie er aan het woord is, veel belangrijker zijn de ‘luistershots’: de lichaamstaal en handelingen van hen die niet aan het woord zijn.
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.