Ga naar de inhoud

kunstenaars

Gertrud Leistikow: liggen de echte wortels van de moderne dans dan toch in Nederland?

In de eerste helft van de twintigste eeuw stelde de dans in Nederland weinig voor. Er was wel enige belangstelling, maar die betrof uitsluitend klassiek ballet. De succesvolle dansvoorstellingen kwamen alle uit het buitenland.

Het is bijna geheel uit de geschiedenisboeken verdwenen dat zich in die jaren een opmerkelijk creatieve en originele danseres en choreografe in ons land vestigde: Gertrud Leistikow (1885 – 1948).

Ayn Rand spookte al in 2006 door het Nederlandse theater.

Ivo van Hove heeft niet alleen een toneelstuk gemaakt op basis van Ayn Rands ideeënroman The Fountainhead. In 2006 wilde de artistiek leider van Toneelgroep Amsterdam er zelfs een heel nieuwe inrichting van het toneelbestel op baseren. 8 jaar later kunnen we constateren dat alleen de negatieve kanten van Van Hove’s visioen zijn gerealiseerd.

Sluit ‘The Returns’ je niet net zo uit als de door Forsythe geparodieerde kunstsnobs?

Als iemand spreekt in zinnen met telkens woorden die rijmen op ‘art’ of waarin de lettergreep ‘art’ telkens opduikt, moet je je instellen op een andere logica dan die van de dagelijkse communicatie. Als het ook nog een vrouw in fel rood gekleed is die die woorden geëxalteerd en met veel maniertjes uitspreekt en daarbij suggereert dat ze hypergevoelig is voor alles wat met kunst te maken heeft, dan balanceren je gedachten tussen:

BEST BEWAARD GEHEIM #1: Susanne Marx, Karin Spaink en Meisje Loos in Oostblok

Susanne Marx staat met de voorstelling ‘Meisje Loos’ twee dagen in Oostblok, het voormalige Muiderpoort theater in Amsterdam. Je zou ‘Meisje Loos’ een kritische familievoorstelling kunnen noemen: voor jong en oud, over opgroeien en spelen met verplichte rollen, man-vrouw, wit-zwart, danser-rapper, harp of beatbox. Genderbending als thema voor het hele gezin, met een randprogramma waarin Karin Spaink, Linda Duits, Machteld Zee, Rickie Edens en Alex Bakker optreden en in gesprek gaan. 

7 verwarrende redenen waarom de toneelversie van The Fountainhead rammelt, maar u toch moet gaan.

Weer actueel, nu Toneelgroep Amsterdam de voorstelling herneemt, mijn recensie uit 2014. Deze week ging de toneelbewerking van The Fountainhead in première. Het boek is verschrikkelijk, de voorstelling rammelt, de acteurs winnen maar nipt. De inhoud schept echter nog meer verwarring en dat is de reden waarom ik u niet zal tegenhouden om te gaan kijken. En Hans Kesting natuurlijk. Ik zet het even op een rijtje.

Met Google Maps op jacht naar kunst in de Bijlmer

Na het mede-organiseren van FATFORM, een radicale serie kunstevenementen in Amsterdam Zuidoost – met woeste crossover exposities en optredens op de daken van een verlaten winkelcentrum en een parkeergarage, heeft het collectief rond creatief productiebureau Vinger.nl zich gestort op de nieuwe editie van de Open Art Route 2014. En dat wordt wat.

Ragfijn ritueel tart permanente opstelling: Germaine Kruip in het Stedelijk @HollandFestival 2014

“U weet wel mevrouw, dat grote rode schilderij? Daarvoor rechtsaf”. Een jonge suppoost wijst ons de weg. Zo op het eerste gezicht is het niks. Een man in half uniform, zwarte broek, wit overhemd, draait langzaam om zijn as. De wandschildering van Sol Lewitt, nummer 1084 uit 2003, verleent hem het nodige decorum. Om de hoek hangen Barnett Newman en Andy Warhol. Zou het de man iets kunnen schelen? In deze ‘hall of fame’ van de conceptuele kunst steekt het draaien van de man wat schriel af. Sommige bezoekers blijven staan, leunen tegen witte wanden of zijgen neder op de geboende houten vloer. Zij die er de tijd voor nemen, zien hoe het draaien van de man en zijn collega-derwisjen langzaam bezit neemt van het Stedelijk.

Subsidie gaat vooral naar de rijken. Dankzij de bezuinigingen.

Nederlandse musea betalen niet voor de kunst die ze presenteren. Kabelmaatschappijen steken geld van schrijvers in eigen zak. Nieuwe journalistieke platforms verspreiden zonder toestemming en zonder betalen het werk van kleine zelfstandigen. Bibliotheken gaan dicht, en worden vervangen door particuliere bibliotheken of schoolbibliotheken.

Is Anne te groot voor recensies? 3 redenen waarom ik het lastig vind om Anne te recenseren

Iemand merkte op Facebook op dat het een beetje raar stond om in een krant sterren uit te delen voor een toneelstuk gebaseerd op Het Dagboek van Anne Frank. Hoewel ik zelf huiver om zo vroeg al een Godwin te maken, is er toch wel degelijk iets aan de hand met Het Toneelstuk en De Recensie. Recensies over Het Toneelstuk naar Het Dagboek lijken namelijk overbodig. Want hoe recenseer je zo’n stuk, met zo’n geschiedenis? Is gedoe over wel of geen gelaagdheid, wel of geen avontuurlijkheid in de regie niet zelfs een beetje oneerbiedig? Het zijn drie kwesties dus, die me tot een overweging brachten dat het misschien wel helemaal niet moest kunnen. Anne recenseren.

De toekomst van kunst en reizen is 3 dimensionaal en virtueel. Powered by Google.

Even een korte tijdje vooruitdenken en je bent waar Google wil dat je bent. Alle kunst, overal ter wereld bereikbaar via je beeldscherm, je tablet. Zelfs de obscure kunst. Of sterker: mee te maken in je google glass of je Oculus VR bril. Je kunt nu al kunst in musea bekijken, maar dan zonder een rondleider die je vertelt wat je moet zien. En hoezeer we dat in het dagelijks leven ook niet op prijs stellen, soms is het best fijn om aan de hand van een gids door onbekend terrein te lopen. Zonder je vakantiegeld eraan te geven.

Soms moet een goed verhaal verteld worden, en niet alleen verbeeld.

Sommige kunst heeft een verhaal nodig. Dan volstaat een doekje aan de muur met het opschrift ‘Zonder Titel’ niet. De performance ‘Laaroussa’ (Bruid) van de Frans-Tunesische broer en zus Selma en Soufiane Ouissi valt binnen die categorie. Hoe bijzonder hun fysieke aanwezigheid op een donker toneel ook is, zonder uitleg vooraf en een vragenuurtje achteraf zegt het allemaal bitter weinig.

Is dat erg?

6 Redenen waarom Holland Festival 2014 het beste ooit wordt. En War Horse.

 “De enige die nog durft te gaan voor de elite”. Op weg naar de parkeergarage onder de Passengers Terminal Amsterdam verzuchtte de pensioengerechtigde recensent van de krant die ooit een pagina had over muziek, het gevoel van zijn deel van de samenleving. Het was na afloop van de persconferentie waar het programnma van Holland Festival 2014 werd gepresenteerd. Hij had het, terwijl we steeds dieper zakten, over Pierre Audi, de artistiek directeur van dat Holland Festival, die dit jaar zijn laatste – en meest glorieuze – programma ooit bekend heeft gemaakt.

Greco en Scholten verdelen aandacht tussen CCN Ballet Nationale de Marseille en ICK Amsterdam

Minister Filipetti heeft groen licht gegeven. Emio Greco en Pieter Scholten worden inderdaad de nieuwe artistiek leiders van CNN Ballet National de Marseille. Een gezelschap met dertig dansers, 60 werknemers in totaal, in een gebouw met 9 studio’s en een theaterzaal. Wie krijgt dat in Nederland nog voor elkaar?

Art Rotterdam Van Nellefabriek

De 15 toppers van de hedendaagse kunst in Rotterdam, voor wie het gemist heeft

Art Rotterdam is de toonaangevende beurs op het gebied van hedendaagse kunst in Nederland. Dit jaar presenteerden maar liefst 96 galeries kunstwerken van nog veel meer kunstenaars. Daarbij opgeteld is op diezelfde beurs een afdeling videokunst te zien onder de noemer Art Rotterdam Projections, een afdeling betaalbare kunst bij WeLikeArt! en een afdeling waar maar liefst 92 kunstenaars stonden die in 2012 gehonoreerd waren met een startstipendium van het Mondriaan Fonds. De Van Nelle fabriek barstte ervan uit zijn voegen.

4 redenen waarom de kunst nog veel meer gaat inleveren. Gemeentelijk cultuurcongres ten onrechte optimistisch

Het was donderdag 30 januari bal in Rotterdam. Op het Gemeentelijk Cultuurcongres waren een paar honderd ambtenaren, lokale politici en kunstinstellingen bijeen om te praten over waar ze elkaar konden helpen. Het moest een positieve dag worden. Er was al lang genoeg geklaagd en ruzie gemaakt: blik vooruit, hoopvol de toekomst in. Ook al moet het ergste nog komen.

5 lessen uit een Tilburgse rel: oppervlakkige krant bepaalt oppervlakkige cultuurpolitiek

Regionale kranten doen vrijwel niet meer aan echte cultuurjournalistiek. We weten dat, want het was de reden waarom we Cultuurpers ooit opgericht hebben. Hoe erg het er nu, 5 jaar later,  voorstaat met kunst in de regio en de manier waarop de krant ermee omgaat, bleek deze maand in Tilburg.

Onderzoek toont aan: muzieksmaak is een kwestie van afspraak en gewenning

Dat wij een toonladder hebben zoals we die hebben, en dat we bepaalde akkoorden als mooi ervaren, komt omdat we dat hebben geleerd. En wat we hebben geleerd is het gevolg van afspraken. Er bestaat in de muziek, net als in de beeldende kunst of in het theater, geen absoluut ideaal waarnaar de kunstenaars moeten streven. Geen absolute schoonheid, geen goddelijke vonk, geen hemel waarnaar we allemaal terugverlangen, slechts een setje afspraken.

Vrijspraak voor kunstenaars: Mars der Beschaving was toch beschaafd

De politie heeft te hard opgetreden bij de Mars der Beschaving op 27 juni 2011 in Den Haag. De demonstratie tegen de bezuinigingen op de kunst, die vanwege zijn nogal elitaire naamgeving omstreden was, eindigde met een paar charges van de ME op kunstenaars. Hun vriendelijke sit-in ontaardde daardoor in iets wat tegenstanders van al die elitaire subsidieslurpers (aldus Martin Bosma van de PVV) maar al te graag zagen: geweld.

Sell! Sell! Sell!, zegt Gorilla. Vier redenen waarom de cultuurindex een nutteloos speeltje is

ABN verwijdert tekst.
We hebben de tekst van het ABN/AMRO bericht nog beschikbaar voor wie geïnteresseerd is. Klik op de plus onderaan.

We hebben een cultuurindex. Vandaag werd hij gepresenteerd door de Boekmanstichting, een cultureel onderzoeksbureau. De cultuurindex, eigenlijk een AEX voor cultuur, is bedoeld om inzicht te geven in de stand van de cultuur. Probleem is wel dat de cijfers een beetje oud zijn. Dankzij de index weten we nu dus dat het er in 2011 best aardig voorstond met de cultuur in Nederland. Maar ja. Dat is twee jaar geleden.

Erwin Olaf’s decors in context, of: waarom zouden je bezoekers terugkomen naar je museum?

Erwin Olaf heeft iets met behang. De kunstfotograaf, bekend van zijn verstilde en onheilszwangere composities, vindt wat er op een muur zit minstens zo belangrijk als wat er zich voor die muur afspeelt. Het Nieuwe Instituut heeft dat idee nu mooi weten te combineren in een tentoonstelling die zowel de decors van Erwin Olaf’s beroemdste werken laat zien, als een paar behangontwerpen uit de kokers van grote kunstenaars.

Tweede kamer praatte over kunst. Wij volgden het debat voor u

We hielden een liveblog bij. Lekker ouderwets, uit de tijd dat iedere maand wel weer ergens onrust was over de manier waarop de regering met kunst omging. Nu is er rust in de tent, zoals de PVV sardonisch opmerkt, omdat ‘De Linksen’ nu drager zijn van het beleid dat door de PVV is bedacht. De PVV voorspelt een zwarte toekomst voor ‘De Linksen’ zodra de PVV aan de macht komt.

De klok 26 jaar terug. Vier vragen en één antwoord over de brief van Bussemaker

Jet Bussemaker is tevreden. De komende paar jaar zal er over de subsidies die onder haar regime vallen, weinig gezeurd worden. Dat stelt zij in haar brief van dit weekend. Immers, de basis van het systeem ligt vast: er zijn grote musea, symfonie-orkesten, opera- en theaterclubs wier subsidie in beton gegoten is. Of liever gezegd: uit klassiek marmer gehouwen, want geld krijg je

Asscher gooit spaarpot flexwerkende kunstenaars in bodemloze put

Een verlaging van de ww-premie besteden aan een regeling om meer mensen aan het werk te houden, gaat niet door omdat er steeds meer mensen werkloos worden, waardoor de premie omhoog moet. Zie hier het positieve effect van bezuinigingen door de regering. Hoe minder je uitgeeft, hoe dieper de problemen, hoe minder je kunt uitgeven, hoe erger het wordt, hoe minder je kunt uitgeven. En de kunst mag dat weer als eerste duidelijk maken.

Klein Lidmaatschap
175 / 12 Maanden
Speciaal voor organisaties met een omzet  of subsidie van minder dan 250.000 per jaar.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
5 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon account op onze instance
Cultureel Lidmaatschap
360 / Jaar
Voor culturele organisaties
Geen storende banners
Een premium Nieuwsbrief
10 proefabonnementen op de nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten
Inzage in financiën
Exclusieve archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Eigen mastodon-account op onze instance
Samenwerking
Privé Lidmaatschap
50 / Jaar
Voor natuurlijke personen en zzp’ers.
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Meepraten over ons beleid
Inzage in de financiën
Exclusieve archieven
Eigen mastodon account op onze instance
nl_NLNederlands