Alles over politiek, beleid, samenleving en hoe die dingen met cultuur en kunst te maken hebben.
Op school hadden we vroeger een heel goede manier om de kwaliteit van wijn te checken: het rendement. Wijn met 14% alcohol was beter dan wijn met 12% alcohol. Het doel was immers helder: er moest dronken geworden worden. Wijn van 14% is daarbij effectiever. Dus dronken we het liefst wijn met een rendement van minstens 14%.
Na deels of zelfs volkomen mislukte producties van Falstaff doet De Nationale Opera nu alles goed. Twintig jaar na de vorige poging in het Holland Festival krijgt Verdi’s laatste opera een gedroomde uitvoering die maar zo publiekslieveling van het hele festival kan worden.
Nederlandse musea betalen niet voor de kunst die ze presenteren. Kabelmaatschappijen steken geld van schrijvers in eigen zak. Nieuwe journalistieke platforms verspreiden zonder toestemming en zonder betalen het werk van kleine zelfstandigen. Bibliotheken gaan dicht, en worden vervangen door particuliere bibliotheken of schoolbibliotheken.
Zoals veel van mijn generatiegenoten heb ik de cd’s van Jeff Buckley grijsgedraaid, maar weet ik bijna niets van Pakistaanse soefimuziek. Behalve dat het geweldig is. En dat Abida Parveen de koningin is van dat genre. Vanavond zit deze Stem van God met haar ensemble op het podium van de Nationale Opera & Ballet.
Sinds kort kunt u ook supporter worden van Cultuurpers. Voor 60 euro per jaar steunt u ons werk, zonder dat u verdere verplichtingen heeft. Dat is een mooie manier om een uniek nieuwsmedium verder vooruit te helpen! 1: Cultuurpers is een lezerscoöperatie. Anders dan bijvoorbeeld uw favoriete krant, bent u bij ons niet het product, waarmee wij adverteerders binnen lokken. Bij…
Jiří Kylián staat niet op het Holland Festival. Hij heeft zijn eigen festival. In het kleine Korzo theater waren tien dagen lang op een intieme wijze werken te zien van de grote choreograaf. Gevarieerd en nog steeds indrukwekkend. Volgend jaar is Kylián 45 jaar lang actief als choreograaf. Hoe blijf je zolang presteren aan de wereldtop?
Het lijkt een statement, dat het laatste Holland Festival onder leiding van Pierre Audi opent met ‘Vortex Temporum’. De samenwerking tussen de twee Belgische top-ensembles Rosas en Ictus doet alles wat in de huidige tijd schaars is.
Win kaarten voor The NEWS in Paradiso
Groot nieuw, klein nieuws. Nieuws is overal, er is geen ontkomen aan. Op straat, in de eigen huiskamer. Wat aan de ontbijttafel begint, kan wereldnieuws worden. Dus: wat is jouw nieuws van vandaag? Laat het weten, deel deze pagina en maak een foto, plaats die op facebook en twitter. Zet er #thenewsnl bij en win twee kaarten voor de reality opera die je blik op het nieuws blijvend zal veranderen.
Juichende recensies. Met de ‘reality opera’ The News heeft de Nederlandse Reisopera een hit in handen. De vertrouwde theateromgeving wordt echter verlaten voor poptempel Paradiso. Of je nu wel of niet van opera houdt: vijf redenen om te gaan.
Een surfende Nederlandse marketingjongen merkte in Zuid-Afrika op dat een ziekte de bevolking zonder onderscheid uitdunde. Dat deed hem wat. Nu viert dance4life als onbetwist hoogtepunt haar tienjarig bestaan in Het Concertgebouw Amsterdam.
450.000 euro moeten ze bij elkaar krijgen, de 15 cultuuroptimistische wegwijzers van Public. Op een paar na allemaal een eindje voorbij 1980 geboren, dus ze hebben geen enkele last van babyboomersarrogantie of generatienikserigheid: dit zijn echte, jonge, blije Amsterdammers.
Het wordt een totaalervaring, alsof je even in een andere wereld bent. ‘Mirror Mirror’ van Conny Janssen Danst speelt zich af in een voormalige onderzeebootloods van de Rotterdamse Droogdok Maatschappij (RDM). Het publiek wordt er met een boot naartoe gebracht.
William Forsythe, dansvernieuwer, en algemeen beschouwd als een van de belangrijkste choreografen van deze tijd, stopt op per september 2015 bij het gezelschap waaraan hij zijn naam verbonden heeft. Dat meldt de New York Times. Hij zal nog wel verbonden blijven aan het gezelschap als adviseur, maar de echte leiding zal waarschijnlijk worden overgenomen door Jacopo Godani, een oud-leerling van de legendarische choreograaf.
Krap vijf maanden tussen eerste auditie en eerste voorstelling. Meer tijd hadden de makers en buurtbewoners niet voor de Volksopera Ondiep, die op vrijdag 23 mei de eerste van twee voorstellingen beleefde. Een warme mei-avond werd het, aandoenlijk bij tijden, soms tenenkrommend, maar hoe dan ook leuk: klassiekers van Verdi (de meeste), Bizet, Puccini en Offenbach, op Nederlandse tekst gezet en gezongen door volslagen amateurs. Voor deze ene keer begeleid door het Groot Omroepkoor.
Volgens minister Bussemaker zou het allemaal reuze mee gaan vallen en Jet de Ranitz van Kunsten ‘ 92 vond dat al die onderzoekers paniek om niks zaaiden. Maar ze komen er dus wel aan: nieuwe bezuinigingen op cultuur, en groter dan eerst werd verwacht. Maastricht, net voorzien van een zeer breed college van B&W, kort vanaf komend jaar eerst een half miljoen op de cultuurbegroting, en daarna elk jaar nog minstens 750.000.
Er is al veel over geschreven. En veel over gepraat: de Reinbert de Leeuw-biografie van Thea Derks, die van Reinbert de Leeuw niet uitgegeven mocht worden. Nu mag Thea Derks, lid van de coöperatie Cultuurpers, aan Peter Gielissen, ook lid van de coöperatie Cultuurpers, haar kant van de zaak uitleggen. Mooi verhaal geworden. Op Lezen.tv
De commotie die is ontstaan door de voorstellingenreeks ‘De uitvaart’ in de St. Willibrorduskerk in Utrecht had niemand voorzien, laat staan gewild. Het apostolaat van de St. Willibrorduskerk vindt dat de kerk ‘ontheiligd’ is en wil er geen missen meer houden, nu Dries Verhoeven daar met hulp van Sens Uitvaarten tien avonden lang ‘De uitvaart’ opvoert. Het zijn theatrale uitvaartmissen, waarmee hij onder meer de verzorgingsstaat en het maatschappelijk draagvlak voor de kunst ten grave heeft gedragen. Maar iemand hiermee kwetsen was nooit zijn intentie geweest: ‘’Als ik de provocatie al op zoek in het project, dan is dat die met de toeschouwer.’’
In het katholieke Limburg kreeg ik elke week catechismusles op de lagere school. “Waartoe zijn wij hier op aarde?”, vroeg mijnheer pastoor. Met de hele klas dreunden wij het antwoord: “Om hier en in het hiernamaals gelukkig te worden.” Een vergelijkbare vraag drong zich gisteravond aan mij op tijdens de uitvoering van de opera Faust van Charles Gounod bij De Nationale Opera. “Waartoe gaan wij naar het theater?” Voor mij luidt het antwoord: “Om geraakt, gelouterd, ja misschien zelfs wel gelukkig te worden.” Gezien de lovende kritieken verwachtte ik dat dit inderdaad het geval zou zijn.
De digitale doekenstrijd in de bioscoop laat nog even op zich wachten. Voorlopig profiteert de filmliefhebber, zo blijkt uit onderzoek.
Zo’n kleine twee jaar geleden werd de digitalisering van het Nederlandse bioscoopbedrijf afgerond. Alle bioscopen en filmhuizen projecteren sinds 2012 digitaal. In de projectiecabine betekende het verdwijnen van de 35mm apparatuur een aardverschuiving.
Rechte lijnen, eenkleurige vlakken. Rood, geel, blauw en wit. De essentie van de werkelijkheid weergeven. Dat was het streven van de schilders van De Stijl in de eerste helft van de vorige eeuw. In dezelfde tijd had ook Hendrik Valk dit ideaal.
De vallei van verbijstering. Veel mooier komen titels niet, dan die van ‘The Valley of Astonishment’. Het voorlopig laatste toneelstuk van de theaterlegende Peter Brook komt naar Amsterdam. Het Holland Festival gaf mij en twee journalisten van respectievelijk Parool en NRC, de gelegenheid om met de bij leven al legendarische regisseur te praten. Best bijzonder, want de man die een hele generatie theatermakers en toeschouwers betoverde met voorstellingen als de negen uur durende Mahabharata in Avignon, geldt als een godheid onder theaterkenners en -liefhebbers.
370 miljoen kostte de verbouwing van het Rijksmuseum. Op een ton na. 5,5 miljoen minder dan de laatste raming uit 2010. Die weer het bijna het vierdubbele was van de oorspronkelijke begroting, die nog uitging van 134 miljoen. Maar dat was voor de crisis over die trappen en die fietsroute, en voor er allerlei bouwbedrijven failliet gingen, en voor de hele boel hoe dan ook in het honderd dreigde te lopen.
Iemand merkte op Facebook op dat het een beetje raar stond om in een krant sterren uit te delen voor een toneelstuk gebaseerd op Het Dagboek van Anne Frank. Hoewel ik zelf huiver om zo vroeg al een Godwin te maken, is er toch wel degelijk iets aan de hand met Het Toneelstuk en De Recensie. Recensies over Het Toneelstuk naar Het Dagboek lijken namelijk overbodig. Want hoe recenseer je zo’n stuk, met zo’n geschiedenis? Is gedoe over wel of geen gelaagdheid, wel of geen avontuurlijkheid in de regie niet zelfs een beetje oneerbiedig? Het zijn drie kwesties dus, die me tot een overweging brachten dat het misschien wel helemaal niet moest kunnen. Anne recenseren.
In 2001, toen Rotterdam Culturele hoofdstad van Europa was, sloeg een aantal instellingen de handen ineen en hieruit werden in 2005 de Rotterdamse Operadagen geboren. Het streven is in de operahuisloze Maasstad toch vernieuwend muziektheater te programmeren, vaak op ongebruikelijke locaties. Dit jaar vindt de negende editie plaats, van 17 tot en met 25 mei, met als thema ‘broederschap’.
Omdat Nederlandse cultuur de Nederlanders pas opvalt als er gescoord wordt in het buitenland (geldt ook voor voetbal, overigens): Groot nieuws over het eerste gezelschap van Nederland. Bondscoach Ivo van Hove van Toneelgroep Amsterdam heeft niemand minder dan Juliette Binoche gestrikt voor een hoofdrol in een toneelstuk.
Het Holland Festival, dat doen we al jaren. Het is zonder meer het hoogtepunt van het culturele seizoen. Op het Holland Festival zie je hoe de internationale kunstwereld erbij hangt. Onder de vaardige leiding van Pierre Audi is het hele gebeuren de laatste jaren ook nog eens een stuk minder elitair en hoogdravend geworden dan vroeger. Een kaartje kost ook vaak een stuk minder dan een avondje André Rieu in Maastricht, om maar wat te zeggen.
Nederlands 
English (UK) 
Français