Dingen die we doen voor leden en partners.
Bezoekers van de film Napoleon, afgelopen zondag in Ziggo Dome, die bedacht hadden een diner te reserveren in een van de pauzes, krijgen hun geld terug. Dit heeft het Holland Festival besloten nadat op internet, en daarbuiten, commotie was ontstaan over de belabberde service van de cateraar, en over de nogal magere kwaliteit van het gebodene. Bezoeker Marc Veerkamp zei er op facebook het volgende over:
Om het 450e geboortejaar van William Shakespeare (1564-1616) te herdenken, maakte Krzysztof Pastor een avondvullende choreografie voor het Nationaal Ballet, losjes gebaseerd op The Tempest (1611). De voorstelling is onderdeel van het Holland Festival. Dramaturg Willem Bruls bewerkte Shakespeare’s laatste toneelstuk over de naar een eiland verbannen vorst Prospero en diens dochter Miranda tot een script waarin het verhaal vier keer wordt verteld, vanuit evenzoveel perspectieven. Het resultaat is betoverend.
78 Miljoen euro is de omzet die de film- en dvdbranche in Nederland misloopt als gevolg van illegaal downloaden. Dat werd onlangs in een persbericht bekend gemaakt. Gisteren was het ook een van de onderwerpen op een door Filmproducenten Nederland (FPN) georganiseerde discussiemiddag over ontwikkelingen rond het auteursrecht.
Ervaring is onnodig en een maximum leeftijd is er niet. Bij Sharon Fridman dansen professionele dansers en amateurs samen aan een voorstelling op het strand. Dagelijks kunnen er ook gasten kennis maken met de dansroutine.
Met talent alleen kom je er niet. Je moet ook een beetje geluk hebben. Dat geluk overkwam Alain Platel inmiddels zo vaak dat je bijna gaat twijfelen aan je eigen goddeloosheid. Maar toch. Wie niet alleen een componist als Fabrizio Cassol tot zijn vrienden mag rekenen, maar ook het zangwonder Serge Kakudji een kans heeft gegeven, verdient wel een beetje geluk. Wat het drietal nu met 13 muzikanten uit Kinshasa voor elkaar heeft gekregen is ronduit revolutionair. En een doodsklap voor wie gelooft dat noord en zuid elkaar nooit echt kunnen ontmoeten. Ik maakte hem maandag 16 juni mee. En hij dreunt nog na.
Lekker ‘ouderwets’ Holland Festival: een bijzondere opstelling die het publiek confronteert met de implicaties van heur eigen positie en kijkgedrag. En dat mag ook wel bij Fassbinder’s ‘Die bitteren Tränen der Petra von Kant’. Melodrama was de Duitse theater- en filmgeweldenaar niet vreemd. De bittere tranen zijn van een modekoningin en haar entourage, klinisch is de setting, flinterdun het verhaal, en toch ongemeen spannend hoe dit damestoneel zich ontwikkelt.
Taal is muziek. Soms vergeten we dat. Dan denken we dat taal een manier is om objectieve betekenissen over te brengen. Beetje dom. Taal is voedsel voor alle zintuigen. Daar hoeft geen getokkel onder. Dat is pure opera zonder opsmuk. De Engelstalige voorstelling ’tis Pity she’s a whore’ die ik gisteren in het Holland Festival zag, bewijst dat. Zelfs als je geen moer verstaat van de zeventiende-eeuwse zinnen is het een genot om naar te luisteren.
Zaterdag 14 juni ging in een vloed van avondjurken, smokings, bekende Nederlanders en Gooische Tanks War Horse in première. Een stuk over een oorlog waarin Nederland neutraal was, en waarvan in elk dorp van de rest van de wereld gedenkstenen staan. U kunt gaan kijken. Of niet. We hebben zes argumenten op een rijtje gezet.
In een onberispelijk maagdelijk wit uniform geeft Don Juan een gelikte persconferentie voor zijn huwelijk met Elvira. We horen de befaamde woorden waarmee Bill Clinton de Lewinsky-affaire ontkende. De grijns van acteur Ischa den Blanken spreekt boekdelen als hij zegt: ‘Deze beschuldigingen zijn onjuist.’ Wij weten: hij liegt.
Na het mede-organiseren van FATFORM, een radicale serie kunstevenementen in Amsterdam Zuidoost – met woeste crossover exposities en optredens op de daken van een verlaten winkelcentrum en een parkeergarage, heeft het collectief rond creatief productiebureau Vinger.nl zich gestort op de nieuwe editie van de Open Art Route 2014. En dat wordt wat.
Eén van de vuistregels van de hedendaagse theaterkunst luidt als volgt: Er bestaat geen middenweg bij een voorstelling met een krankzinnig lange titel. Zo’n productie is fantastisch, óf sterft aan de eigen pretenties. Bij Judson church is ringing in Harlem (made to measure) / twenty looks of paris is burning at the judson church (m2m) is dat laatste het geval.
“U weet wel mevrouw, dat grote rode schilderij? Daarvoor rechtsaf”. Een jonge suppoost wijst ons de weg. Zo op het eerste gezicht is het niks. Een man in half uniform, zwarte broek, wit overhemd, draait langzaam om zijn as. De wandschildering van Sol Lewitt, nummer 1084 uit 2003, verleent hem het nodige decorum. Om de hoek hangen Barnett Newman en Andy Warhol. Zou het de man iets kunnen schelen? In deze ‘hall of fame’ van de conceptuele kunst steekt het draaien van de man wat schriel af. Sommige bezoekers blijven staan, leunen tegen witte wanden of zijgen neder op de geboende houten vloer. Zij die er de tijd voor nemen, zien hoe het draaien van de man en zijn collega-derwisjen langzaam bezit neemt van het Stedelijk.
Dit jaar gaat de reis naar India en Nepal. Want dat leek hem wel mooi. De bezoeker van de Nederlandse première van Jelineks Die Schutzbefohlene had zin in de zomer. Volgend jaar zouden ze een vriendin opzoeken in Vietnam. Weinig gedoe om een visum te krijgen. Als blanke Europeaan is de hele wereld van jou. Je kunt overal terecht. De man besefte niet hoe bevoordeeld hij was.
Nog voordat het Holland Festival goed en wel was begonnen, waren alle kaarten voor de drie uitvoeringen van Händels Orlando verkocht. Wat nou crisis. Het laat zich echter niet moeilijk raden waarom.
Het Holland Festival presenteert zondag Abel Gance’s gerestaureerde filmepos Napoleon, met live orkest. Een zeldzaam evenement, want voor het eerst in deze vorm op het Europese vasteland. In 1927 had Gance met Napoleon een baanbrekend en monumentaal werkstuk afgeleverd dat ongebruikelijke eisen aan de projectie stelde (drie doeken) en dat na de eerste voorstellingen in allerlei sterk ingekorte versies de wereld inging.
Napoleon in Ziggo Dome belooft spectaculair te worden, maar wie was die ambitieuze einzelgänger Abel Gance?
Op school hadden we vroeger een heel goede manier om de kwaliteit van wijn te checken: het rendement. Wijn met 14% alcohol was beter dan wijn met 12% alcohol. Het doel was immers helder: er moest dronken geworden worden. Wijn van 14% is daarbij effectiever. Dus dronken we het liefst wijn met een rendement van minstens 14%.
Na deels of zelfs volkomen mislukte producties van Falstaff doet De Nationale Opera nu alles goed. Twintig jaar na de vorige poging in het Holland Festival krijgt Verdi’s laatste opera een gedroomde uitvoering die maar zo publiekslieveling van het hele festival kan worden.
Zoals veel van mijn generatiegenoten heb ik de cd’s van Jeff Buckley grijsgedraaid, maar weet ik bijna niets van Pakistaanse soefimuziek. Behalve dat het geweldig is. En dat Abida Parveen de koningin is van dat genre. Vanavond zit deze Stem van God met haar ensemble op het podium van de Nationale Opera & Ballet.
Deze week in de bioscoop: In the Name of, een ouderwets stevig Pools drama over een priester die door het celibaat tevergeefs aan zijn homoseksualiteit probeert te ontsnappen. Hij werkt in een dorpje in de provincie met moeilijk opvoedbare tieners. “Ik zou al die jongens wel willen neuken”, roept hij
Grensverleggend theater maken is het doel van de Canadese regisseur Robert Lepage en zijn groep Ex Machina. Het lijkt of alles ongewoon is aan ‘Playing Cards: Spades’: speelvloer, belichting, zitplaatsen rondom het podium, de verhalen, het acteerwerk en de verrassende ontknoping.
Het lijkt een statement, dat het laatste Holland Festival onder leiding van Pierre Audi opent met ‘Vortex Temporum’. De samenwerking tussen de twee Belgische top-ensembles Rosas en Ictus doet alles wat in de huidige tijd schaars is.
Een surfende Nederlandse marketingjongen merkte in Zuid-Afrika op dat een ziekte de bevolking zonder onderscheid uitdunde. Dat deed hem wat. Nu viert dance4life als onbetwist hoogtepunt haar tienjarig bestaan in Het Concertgebouw Amsterdam.
Het wordt een totaalervaring, alsof je even in een andere wereld bent. ‘Mirror Mirror’ van Conny Janssen Danst speelt zich af in een voormalige onderzeebootloods van de Rotterdamse Droogdok Maatschappij (RDM). Het publiek wordt er met een boot naartoe gebracht.
Na zeven concertseizoenen neemt de omroepserie ‘De Vrijdag van Vredenburg’ afscheid van noodlocatie Vredenburg Leidsche Rijn, beter bekend als ‘De Rode Doos’. Vanaf september vinden de concerten weer plaats in de in oude luister herstelde Grote Zaal van het verder gloednieuwe TivoliVredenburg. Tijdens het concert van 6 juni wordt groots uitgepakt door het Radio Filharmonisch Orkest en het Groot Omroepkoor onder leiding van Antony Hermus. Zij spelen muziek van Beethoven, Richard Strauss en een gloednieuw stuk van Wim Laman, Requiem Songs.
William Forsythe, dansvernieuwer, en algemeen beschouwd als een van de belangrijkste choreografen van deze tijd, stopt op per september 2015 bij het gezelschap waaraan hij zijn naam verbonden heeft. Dat meldt de New York Times. Hij zal nog wel verbonden blijven aan het gezelschap als adviseur, maar de echte leiding zal waarschijnlijk worden overgenomen door Jacopo Godani, een oud-leerling van de legendarische choreograaf.
Nederlands 
English (UK) 
Français