Zouden de hedendaagse revolutiemakers Shakespeare wel eens bestuderen? In Cesare deve morire (Caesar Must Die), de competitiebijdrage van de Italiaanse gebroeders Taviani, zijn we getuige van de voorbereiding en uitvoering van Shakespeare’s Julius Caesar. Wie dat ziet met het wereldrumoer in het achterhoofd zal vaak een schok van herkenning voelen. De tragedie over een staatsgreep in het oude Rome laat…
Hij liet zich de afgelopen maanden nauwelijks zien, en ging zelden in debat met kunstenaars of publiek. Nu de megabezuiniging op cultuur wet is, en er tot 2016 niets meer aan kan worden veranderd, kunnen we Halbe Zijlstra’s zegetocht weer volgen. Ook op twitter.
Something Raw is al meer dan tien jaar een van de weinige plekken in Nederland, waar de vraag naar artistieke en maatschappelijke urgentie van het lichaam op de bühne wordt uitgezocht, met alle lol en risico van dien. Veel voorstellingen worstelden met de ‘impasse van het vertoon’: zijn mensen dan louter dingen geworden om naar te kijken? Porno is het…
Het was een ‘rondetafelgesprek’, dus dat is extreem informeel. Tweedekamerleden van de ‘voortouwcommissie’ van het ministerie van OCW luisteren naar mensen uit het veld. In dit geval allemaal mensen die betrokken zijn, of leiding geven aan een kunstvakopleiding. Het was een lastige ontmoeting.
Het komt regelmatig voor dat u iets ziet of hoort, in de tram, op de trein, onderweg, op vakantie. Maar ook op straat, in uw eigen huis. En dat u denkt: wat is dat? Grote kans dat u met ‘Kunst’ te maken heeft. En dat kan allerlei bijwerkingen hebben: plezier, rillingen, verwarring, verdriet, of zelfs onverschilligheid, en depressie. Kunst kan,…
We waren er wat mild ironisch over, maar petje af, inmiddels voor de pr-afdeling van Toneelgroep Amsterdam en de toeschouwers, die opvallend goed reageerden op de ‘kies de reprise’-actie die het gezelschap een paar weken terug lanceerde. We hebben de harde cijfers die we vreesden nooit te zullen zien. En die zijn geloofwaardig. We citeren het persbericht: Van 2 t/m…
Kan een cineast die in West-Duitsland geboren en getogen is precies de juiste toon treffen in een film die in het voormalige Oost-Duitsland speelt? Ik had daar nog niet zo bij stil gestaan, maar de Berliner Zeitung wierp die vraag op naar aanleiding van Christian Petzolds Barbara, over een Berlijnse kinderarts die na een verzoek naar het westen te mogen…
Deze week begint de Nationale Reisopera met de repetities van Mozarts Le nozze di figaro. In de bak het kersverse Nederlands Symfonie Orkest onder leiding van Jan Willem de Vriend. Business as usual, want beide gezelschappen werken al jaren nauw samen en zijn verenigd in het Nationale Muziekkwartier Enschede. Alleen: orkest en operagezelschap praten sinds vorige week niet meer met elkaar.
Hoe Roodkapje precies door de boze wolf werd opgegeten, vertelt het sprookje niet. Sprookjesvertellende ouders beperken zich tot het ervoor en het erna. En dat de boze wolf door de jager opengesneden wordt, van Roodkapje bevrijd en met stenen gevuld uiteindelijk in een waterput belandt om te overlijden hoort bij de af te raffelen afsluiting van het happy end. Genoeg…
Timo Vuorensola heeft het hem geflikt. Misschien gaat u bij het lezen van de naam van deze Finse regisseur en videoclipmaker nog geen licht op, maar dan behoort u niet tot de uitgebreide internetfanclub die al enkele jaren de wordingsgeschiedenis van de potentiële culthit Iron Sky op de voet volgt. De wereldpremière op het festival van Berlijn is nu de…
De GGD in Liverpool bespaart er miljoenen mee op de verstrekking van antidepressiva. En het kost ze maar anderhalve ton. Zoveel zijn ze kwijt aan het inhuren van muzikanten van Royal Liverpool Philharmonic Orchestra voor workshops in verslavingsklinieken. Geen idealistisch gepreek dus, zoals in de talloze columns en reacties op Halbes cultuursnede, maar harde pecunia en bewezen effecten. In Engeland,…
De 62e Berlinale opende vanavond met Les adieux à la reine van Benoït Jacquot, een Frans kostuumstuk dat zich niet aan de regels houdt. De jurken die de bedienden van koningin Marie Antoinette dragen worden vies en een van de hoofdpersonen struikelt in haar haast en gaat tweemaal languit. Als de film begint schrijven we 14 juli 1789, en de…
Om hoeveel BMW’s het qua tegenwaarde gaat, weten we niet, maar feit is dat het Duitse autoconcern van zoefauto’s een nieuwe stap heeft gezet, weg van het snellejongetjesstraatracerscircuit dat inmiddels toch al bevolkt wordt door Audi en VW. Hoewel. De nieuwe generatie die het bedrijf aan zich wil binden is even jong, maar dus aanzienlijk cultureler. Het zijn de jonge…
Het viel ons al op in de dagelijkse twitterstroom: als het gaat om boekrecensies op twitter overheersen de ‘lage’ genres (althans volgens kenners) de hitlijsten: fantasy, dagboeken van ziektelijders, ‘streekwerk’, howto’s en erotica. Geen nieuws, zult u wellicht zeggen, maar er is meer aan de hand.
Vorige maand werd bekend dat Erwin van Lambaart, ooit door Joop van den Ende bij zijn bedrijf Stage Entertainment binnengehaald als troonopvolger, vertrekt als CCO ‘om meer tijd te besteden aan zijn gezin’. Vorige week verscheen een persbericht waarin het concern meldde een zogenaamde clubdeal van 75 miljoen euro te hebben gesloten met ABN-AMRO en ING.
We hebben het getwitterd, maar dat levert niet zoveel op. Daarom ook maar even hier laten zien. Dat ze bij de overheid heel goed om kunnen gaan met de sociale media. Want de sociale media, dat is een soort email voor gevorderden.
Volgens de Volkskrant was Rick van der Ploeg in het begin van de jaren negentig staatssecretaris van cultuur (in werkelijkheid was hij dat aan het eind van die jaren), en in Het Parool beweert columnist Gerard Mulder dat het feit dat hij ‘gelukkig niets van kunstsubsidies afweet’ hem niet af hoeft te houden van een paar wilde speculaties…
Lachend laat ze zich door een jongen met zijn mobiele telefoon filmen en ze kronkelt zich daarbij vrolijk in wulpse bochten. Maar als hij haar borsten echt wil zien schrikt ze. Toch zal ze later nog veel, heel veel verder gaan en ze krijgt er onthutsend weinig voor terug. Jasna, de opstandige hoofdpersoon uit Klip (Clip), is een Servische tiener…
We kregen weer eens een persbericht, en vroegen ons af: top of flop? Hoe rijmt eigenzinnig kunstenaarschap met een door het publiek bepaalde repertoirekeuze? Enne: krijgen al die mensen die kozen voor het winnende stuk dan ook een vrij- of tenminste kortingkaartje voor de voorstelling van hun keuze? Enne: wie controleert de uitslag, want er staat geen notaris bij. Enne:…
Dat Martin Scorsese’s betoverende Hugo op het Rotterdams festival een tijdje nummer 1 stond in de publiekswaardering is niet zo vreemd. Wel verrassend is de film die gisteren als nummer twee opdook en nu Hugo van de eerste plaats heeft verdreven: de documentaire Back to the Square waarin filmmaker Petr Lom kijkt hoe het er in Egypte voorstaat na de…
Gisteravond waren de Rotterdamse festivalbezoekers in zaal 4 van Pathé getuige van een klein wonder. Enkele filmfragmenten uit 1906 van de legendarische Georges Méliès werden nu voor het eerst vertoond in stereoscopisch 3D. Zodat je je als het ware zelf aanwezig kon wanen op de set van deze Franse pionier die als eerste begrepen had dat cinema er niet is…
Vergeleken met eerdere edities zou je de keus van de openingsfilm waarmee het Rotterdams Filmfestival vanavond van start gaat bijna on-Rotterdams willen noemen. Geen wild jong debuut, exotische Aziaat of artistieke dwarsliggerij deze keer. De Franse boekverfilming 38 Témoins, die vanavond in Rotterdam zijn wereldpremière beleeft, is de zevende speelfilm van de Waalse acteur/regisseur Lucas Belvaux en is al aangekocht…
Opvallend toch, hoe de zinnen van een schrijver, eenmaal uitgelicht, na diens dood kunnen worden voorzien van galmende vertolkingen. Vooral Gustaaf Peek moet, wil hij echt recht doen aan Haasse, iets doen aan zijn nogal borstklopperig overkomende vroomheid, maar ook een doorgewinterd kunstenaar als Kees ’t Hart mag al citerend de toon matigen.
Het is ongelooflijk wát een energie de mannen van Manar kunnen opwekken. Deze zes – in djellaba’s gestoken – percussionisten spelen Dekka al Marrakchia: een waanzinnig opzwepende vorm van traditionele Marrokaanse drum ’n bass feestmuziek en religieuze Gnawa. Na een plechtig, bijna ritualistisch begin – waarbij de band in ganzenpas het podium van het Theater aan het Spui komt opsjokken, begeleid door de dreigende klanken van twee enorme toeters – barsten de drums los en staat de dansvloer vol swingende bezoekers.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.