Het ANP bracht het en alle kranten typten het over: ‘Amsterdam krijgt een Stadstoneelschrijver’. Groot nieuws natuurlijk. Immers: het toneel staat nogal onder druk als dure linkse hobby, dus zou het mooi zijn als de Amsterdamse gemeenteraad samen met de theaterwereld had besloten tot de instelling van een stadstoneelschrijver, naast de stadsdichter en de dichter des vaderlands, Een eretitel, zou…
Het is zo simpel dat je denkt: waarom bedachten we dat niet eerder? Immers, dure binnenstadsrestaurants parkeren je auto al voor je en hangen je jas op. Waarom dan net ook een oppas geregeld voor het thuisblijvend grut? Het Amsterdamse Theater Bellevue heeft vooralsnog de primeur. Bij het bestellen van een kartje (in de voorverkoop uiteraard) kun je het theater…
Alweer vijftien jaargangen omvat het Delft Chamber Music Festival, zo genoemd om het internationale karakter weer te geven. Violiste Isabelle van Keulen verzorgde de programmering van het kamermuziekfestival de eerste tien jaar, Lisa Ferschtmann – eveneens violiste – nam dit vijf jaar geleden van haar over. Maar ook dit toch zo succesvolle festival vreest de aankomende bezuinigingen. Jammer, want wat…
Regen, regen, regen. Dat ziet er slecht uit voor de festivals. Toch? “Het weer is minder van invloed op een festival dan men denkt”, zegt Mark Hospers van Noorderzon. En zij kunnen het weten. Vorig jaar hebben ze veel regen gehad, en tegelijkertijd een recordaantal kaarten verkocht. Hoe kan het dat het slechte weer de festivals weinig lijkt te deren?…
Amsterdam, 1999. Studie Theaterwetenschap, eerstejaarscollege theateranalyse. Ik zit met blocnote en pen in de vingers geklemd, en maak onleesbare aantekeningen. Halverwege het college komt Sjaron Minailo (Tel Aviv, 1979) binnengezwalkt, gehuld in een enorme bontjas, met grote Gucci zonnebril en dreadlocks. Met een zucht ploft hij in de achterste collegebank, hoort drie zinnen van het betoog van de ontregelde docent…
Holland Festival, Julidans, IT’s, Over ’t IJ. Einde seizoen wordt er altijd een bak theater over Amsterdam uitgestrooid. Het internationale performance aanbod migreert tussen april en september van Utrecht (Springdance en Festival aan de Werf) via Amsterdam naar Rotterdam (Internationale Keuze). Wil je iets van de hedendaagse, internationale dans meekrijgen, dan moet je bij Springdance, HF en Julidans zijn. [Voor…
Slim, natuurlijk, maar ook hachelijk. Al zal er – hangend boven de afgrond – weinig anders opzitten, maar het TIN (Theaterinstituut Nederland) wordt dus een Podiumkunstenmuseum. Per 2013, omdat dan de geldkraan van het ministerie van OC&W dicht gaat. Daarmee zet het instituut een reddingsplan in werking waarmee in ieder gval de collectie kan worden gered. Of daarmee ook de…
Foto: Pierre Nydegger Ter afronding. Het Holland Festival van 2011 zou wel eens historisch kunnen worden. Niet alleen was het het festival dat het meeste publiek trok sinds jaren, het was ook het festival dat plaatsvond terwijl een minderheidsregering van populisten, nationalisten en materialisten het einde afkondigde van de kunstsubsidies. We blikken daarom terug op een festival waarin we met…
Ter afronding. Het Holland Festival van 2011 zou wel eens historisch kunnen worden. Niet alleen was het het festival dat het meeste publiek trok sinds jaren, het was ook het festival dat plaatsvond terwijl een minderheidsregering van populisten, nationalisten en materialisten het einde afkondigde van de kunstsubsidies. We blikken daarom terug op een festival waarin we met onze nieuwe…
De Utrechtse Spelen (DUS) haalt met de succesproductie Augustus Oklahoma meteen drie nominaties binnen voor de toneelprijzen die in september worden uitgereikt: Ria Eimers voor de beste vrouwelijke hoofdrol, en Peter Bolhuis en Tjitsjke Reidinga dingen mee naar de prijzen voor beste bijrollen. Procentueel veel succesvoller dan DUS is echter De Kus, een productie van Hummelinck Stuurman, omdat daar de…
Eigenlijk was er maar één compliment voor het kabinet, dat bezig is om gemiddeld 30% te korten op een sector die werk geeft aan tienduizenden Nederlanders. Tijdens de hoorzitting die de tweede kamer op maandag 20 juni belegde was alleen cultuursocioloog Arjo Klamer positief over de daadkracht die staatssecretaris Zijlstra aan de dag legde. Dat hij vervolgens wel vond dat…
De Dodo had het druk, deze derde week van het Holland Festival. Gelukkig opnieuw met een spannende mix van mooi, raar en bijzonder. Zoals het hoort, eigenlijk. Wat het Holland festival helemaal spannend maakt is dat dat soort uitersten zich soms binnen één programma kunnen afspelen, zoals bij het Nationale Ballet, of zelfs binnen één voorstelling, zoals bij De Russen…
De ark als de aarde, als een ruimteschip dat ons door de chaos van het heelal naar een veilige haven voert. De Poolster als ogenschijnlijk magnetisch middelpunt van het heelal waaromheen alle sterren draaien. Nee, dit is geen zweverig new age geleuter, het zijn de uitgangspunten voor Tevot en Polaris, twee grote orkestwerken van Thomas Adès, die onder leiding van de componist zelf hun Nederlandse première beleefden.
Op verzoek van het Holland Festival maakte Jamie McDermott van The Irrepressibles een nieuw programma: Human Music Box. De tienkoppige Britse band begint zijn wereldtournee in Amsterdam. De première op vrijdag 17 juni in het Muziekgebouw aan ’t IJ werd een ingetogen, muzikale avond die vooral visueel aantrekkelijk was. In het midden van de Grote Zaal stond een groot, ronddraaiend…
‘Labyrinth’ heet de choreografie van Sidi Larbi Cherkaoui. Doolhoven intrigeren omdat je er in kunt verdwalen en dan per se de uitgang wilt vinden. Onderweg doet een mens dan allerlei onthullende ervaringen op omtrent zichzelf. Maar Cherkaoui komt niet toe aan deze gang. Hij begint meteen met symboliek. Een danseres houdt een brede band vast die vanuit het toneelhuis naar…
Keulen en Parijs mogen dan niet in één dag gebouwd zijn, het kostte minder dan drie dagen om naar de maan te vliegen. Een kromme vergelijking om mee te vertellen dat een voorstelling die drie dagen voor de première nog rammelt, op de première zelf een onvoorstelbare hit kan blijken. Zoiets kan dus gebeuren met De Russen, de nieuwste voorstelling…
”Alifib” van de Britseprogrocker Robert Wyatt (1945) is een liedje dat onder de huid kruipt. De bijnabrekende stem van Wyatt klinkt zo oprecht triest dat het je de adem beneemt. Het lijkt een onmogelijke opgave om ”Alifib” overtuigend te brengen zonder de meester zelf. Toch krijgt het Franse Orchestre National de Jazz het voor elkaar. Waar Wyatt in het origineel…
Op heel verschillende plekken kunnen mensen soms hetzelfde idee hebben. En nog somser leiden die gelijke ideeën allebei tot iets prachtigs. Een paar jaar geleden speelde mimegezelschap Kassys dankzij het Brabantse theater Bis de prachtig droevige tragedie ‘Kommer’, waarin collega’s zinloze tijd doorbrachten in een rouwkamer vol leaseplanten. Ieder gratuit zinnetje werd uitvergroot door machtig hulpeloze gebaren tot in het…
Een opera gebaseerd op teksten van Nietzsche, en dan beginnen met hard gelach en hoofdpersonage N die probeert twee waternimfen te pakken te krijgen. Wacht even, dat is Wagner! Goed, bij Wagners Rheingold gaat het om drie Rijndochters, maar de overeenkomst is te groot om toevallig te zijn. En dat is die ook niet, maar in de eerste minuten van Wolfgang Rihms Dionysos is veel meer aan de hand. Hier is een componist aan het werk die niet alleen met tekst en muziek speelt, maar ook met eeuwen cultuurgeschiedenis en daar nog grappen bij weet te maken ook. Het is om in van een roes te geraken.
Je kunt je ogen bijna niet afhouden van de voeten. De dansers maken drukke, snelle pasjes en toch lijken hun lichamen over het toneel te glijden. Het straalt iets van volmaaktheid uit. In ‘Birds with Skymirrors’ krijg je voortdurend het gevoel dat de vogelwereld model heeft gestaan voor de bewegingen. Trillende handen doen aan vleugeltoppen denken, kwetsbaar de luchtlagen aftastend.…
Dat was even knarsetanden voor de Britse theatercritici. De gevierde regisseur Deborah Warner (1959) trok onlangs Richard Brinsley Sheridan’s The School for Scandal uit de kast. Een stuk uit 1777, en een onaantastbaar onderdeel van de Britse theatercanon. Voortbordurend op de stijl van haar eerdere productie Mother Courage (2009) gaf Warner ook aan The School for Scandal – godbetert – een eigenzinnige, hedendaagse draai.
“Met veel video, licht, muziek en kabaal – als een rockconcert, ” grijnst Warner in het kantoor van het Barbican Theatre in Londen. “Mother Courage had een ontzettend populistische, spannende sfeer. Ik houd ontzettend van die arrogante theatraliteit, en die stijl wilde ik voortzetten in The School for Scandal. Voor mij was het de grote uitdaging om de Brechtiaanse theaterstijl van Weimar – die ik via Mother Courage weer had ontdekt – te laten botsen met een achttiende-eeuwse theatertekst.”
Twee jongens slaan met een honkbalknuppel tegen een gitaar, die aan een touw in de lucht hangt. Even daarvoor hebben ze het instrument ook al mishandeld bij een vreemd touwtrekspelletje, waarbij de gitaar regelmatig de grond raakte. Beide keren vullen schrille, nare klanken de ruimte. De spelletjes worden met een bloedserieus gezicht gespeeld en lijken dus iets te vertellen aan de bezoekers. Maar wat eigenlijk? Die vraag blijft door je hoofd tollen bij vrijwel elk theatraal moment in The Long Count. Het project van de tweelingbroers Bryce en Aaron Dessner van indierockband The National klinkt nogal spannend. Zo wordt het in de aankondiging een multimediaal concert genoemd, met een liederencyclus waarin de tijd voordat onze wereld begon, centraal moet staan. De muzikanten creëerden het samen met videokunstenaar Matthew Ritchie en gebruikten de Popol Vuh, een historisch-mythologische tekst van een Maya-volk uit Guatemala over die begintijd, als inspiratiebron. In de voorstelling willen ze verbanden leggen tussen mythe van de Maya’s en hun eigen leven.
In Nederland wordt de visie op opera vooral gestuurd vanuit de concertpraktijk. Daarmee wijkt de Nederlandse omgang met dit genre flink af van wat in de rest van Euroa gangbaar is. Dat blijkt alleen al uit het feit dat er de afgelopen eeuw vooral werd geïnvesteerd in concertzalen die direct dan ook tot de beste ter wereld horen: het Amsterdamse…
Het Holland Festival brengt dit jaar de bijzondere Frans-Algerijnse co-productie Nya, waarin verworvenheden van de moderne en klassieke dans worden gecombineerd met hiphop en bovendien de Bolero van Ravel klinkt naast de Algerijnse evergreens van Houria Aïchi.
U lag natuurlijk met zijn allen in de rij voor die legendarische Richard III van Orkater met muziek van Tom Waits. Of u had zich opgesloten bij het kleine zaal juweeltje ‘Till the fat lady sings’ van Oostpool, of u wilde gewoon geen aflevering van O O Cherso en The Voice of Holland missen. Enfin: nu weet u wat u…
Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten
*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.